Uiteindelijk is het recht gebaseerd op principes van gelijkheid, waardigheid en gerechtigheid, die moeilijk te ondermijnen zijn op de lange termijn. Hoewel het systeem vaak traag, oneerlijk of corrupte kan zijn, zijn er genoeg voorbeelden in de geschiedenis waarin rechtvaardigheid uiteindelijk zegevierde, zelfs als het op dat moment niet zichtbaar was. Recht zal vaak uiteindelijk zegevieren, maar niet altijd op de manier die we verwachten of op de tijdlijn die we zouden willen.

 

Rechtvaardigheid is zelden rechtlijnig.

 

De grens van wat acceptabel is... .

Het systematisch negeren van regels en wetten, mensen kleineren en het ontnemen van hun levensonderhoud gaat veel verder dan machtsmisbruik – het is een vorm van diepe uitbuiting en onderdrukking. Dit soort gedrag ondermijnt niet alleen de rechtsstaat, maar beschadigt ook de fundamenten van menselijke waardigheid en rechtvaardigheid.

Het is een ernstige misstand die niet onopgemerkt mag blijven...

 

1 Het is een kwestie van respect voor individueel erfgoed en rechten

2 Het moet erkend worden voor wat het is, zonder inmenging of roven. Het blijft individueel, zonder dat het onderdeel wordt van een bredere juridische of politieke discussie.

3 Een ieder is aansprakelijk op eigen titel, maar deze verantwoordelijkheid wordt systeematisch genegeerd

Wanneer mensen, organisaties of autoriteiten zich niet verantwoordelijk houden voor hun acties of beslissingen, ontstaat er een situatie van immuniteit voor misstanden. Dit zorgt ervoor dat de zelfstandige aansprakelijkheid en de rechtmatige aanspraken van individuen niet worden erkend of gewaarborg

4 Het systeem lijkt bewust falen te vertonen om die verantwoordelijkheden te erkennen, wat de onrechtvaardigheid en ontkenning van rechten versterkt. Waar geen duidelijke manier is om de aansprakelijkheid alsnog te krijgen. Het laat men in een situatie bevinden waarin er wel erkenning van rechten nodig is, maar de mechanismen die dat zouden moeten waarborgen niet functioneren.

5 Het systeem juist goed handhaaft als het gaat om het behouden van onrechtvaardige structuren en erfgoed.

6 Het beschermen van bestaande machtssystemen en onrechtvaardige belangen lijkt vaak effectiever te worden uitgevoerd dan het beschermen van individuele rechten of gerechtvaardigde aanwijzingen.

7Een zelfbevestigend systeem dat in stand wordt gehouden door belangen die boven de wet lijken te staan.

waar ethiek en wetgeving worden gemanipuleerd om de status quo te behouden.

 

Dit toont aan hoe de handhaving van wetgeving soms niet gericht is op het herstellen van rechtvaardigheid, maar juist op het bestendigen van de status quo dat misstanden in stand houdt. In plaats van het herstellen van wat rechtmatig en eerlijk is, wordt de structuur van ongelijkheid vaak actief beschermd en gehandhaafd.

 

De rechten en het erfgoed wil men niet erkennen, aangezien de mechanismen die zouden moeten beschermen tegen onrecht juist worden ingezet om dat onrecht te bevestigen en te beschermen.